zondag 30 november 2014

Column 3: Gevoelens

Wie nog maar net mijn schrijfsels op mijn blog is beginnen volgen, welkom.
Jaren geleden schreef ik ook veel, voor mezelf, naar vriendinnen. Het luchtte me altijd op.
Ik ben zo'n beetje what you see, is what you get. Ik kan moeilijk verbergen hoe ik me voel.
Daar is niets mis mee, lijkt me, want dan weet je ook waar je staat, niet?
Deze rubriek bezorgt me ook ergens een soort rust en weet je, die komt goed van pas. Er is een grote nood aan het luchten van mijn hart. Altijd maar bezig en een kopje vol zorgen. Ook veel heel leuke dingen waar ik vrolijk van word. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van het leven en vice versa.
Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik leef en hoe selectiever ik ben. Ik volg dan ook graag mijn hart.
Al is je verstand volgen soms de juiste keuze. En gaat je hart bloeden...
Ik ben eigenlijk een echt groot gevoelsmens. Ik leef op gevoelens en ben dus best ook gevoelig. En ja, dat is heel gevaarlijk om dat zo openlijk te zeggen. Dat weet ik uit ervaring.
Zo liep ik al enkele keren tegen de lamp. In de liefde, in vriendschappen, gewoon in het dagelijks leven. Bon, soit, so be it. Ik ben wie ik ben. En ik krijg het vierkant op mijn heupen van mensen die er misbruik van maken. Die denken te weten wie ik ben. Er is maar 1 iemand die mij kent, door en door. Velen kennen me, maar niet diep of weten dan ook niet wat er allemaal in me omgaat. Hij is de enige die weet hoe ik ga reageren, waar ik van hou en waar ik van huiver, waar ik van ga huilen of wat me juist net blij maakt. Is dat makkelijk? Nee, zeker niet. Dat besef ik heel goed. Het leven is ook niet altijd makkelijk. Heb ik fouten gemaakt? Ja hoor, vaak. Grote fouten ook. En die doen mij pijn en hebben mensen uit mijn omgeving pijn gedaan. Doe ik ook goeie dingen? Ja, elke dag. Mijn rol als moeder bijvoorbeeld. Daar ben ik trots op en weet ik dat ik het juist doe. Toch zoals ik het zie wat een moeder al dan niet moet doen voor haar kinderen. Die goeie dingen maken mezelf en mijn omgeving gelukkig. Het is geven en nemen. Zo gaat dat. Binnen een gezin, tussen twee geliefden, met je kinderen, met je vrienden, met je collega's. Overal waar je komt, is het geven en nemen. En ik ben een grote gever, maar als er geen sprankeltje terug keert... dan doet dat pijn. En dan geef ik het al es op. Maar pas als ik merk dat het het opgeven waard is. Uit het verleden heb ik al gemerkt dat ik niet snel opgeef en veel mensen veel kansen geef. Ik hou niet van schermutselingen en zo.
But that's life. Met vallen en opstaan. Dat is voor velen misschien niet makkelijk, maar denk eraan.... Elke storm gaat voorbij!

Keep up! Cheer up! Be happy * be pretty * be you!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten