Toen ik vorige week mijn hart es moest luchten en een heel artikel schreef over keuzes maken, deed mij dat eigenlijk wel deugd. Het bracht me op het idee om een soort nieuwe rubriek te maken. De columnrubriek. Wie een voorstel van onderwerp heeft, shoot! I would love that!
Column 2 : Ziek zijn.
Klinkt al direct negatief, is nochtans mijn bedoeling niet.
Maar terwijl ik dit schrijf, ben ik ziek (geweest) Wat ik juist heb, Joost mag het weten.
Het is een gissen: griepje? Denk het niet als ik het vergelijk met vorig jaar. Dan zat ik
in de hel of zo denk ik. Migraine? Of was het mijn maag én mijn hoofd tegelijk?
Zoiets. Ik ben maagpatiënt. Klinkt gigantisch erg, maar ook dat is mijn bedoeling niet.
Even uitleggen. Twee jaar terug had ik een gastroscopie, zo een heel leuk onderzoek (NOT).
Gelukkig besefte ik er niets van, want was zo groggy als iets. Conclusie: maagbreuk. Weliswaar een lichte maar ik zit wel aan de pillen voor de rest van mijn leven. En ben nog maar net 29. (hihi)
"Mevrouw, u moet relaxatietherapie volgen." Duh! Het woord alleen al. Ik huiver. Nee, dank je.
Nu denk ik daar anders over. Misschien moet ik toch maar es zoiets gaan volgen. Of Yoga?
Het is toch trendy? Not! Echt, niets voor mij. Het mag zo trendy als iets zijn, dan skip ik die trend wel... Ik zie mezelf echt niet liggen of staan in een of andere pose waar ik me ongemakkelijk bij voel en me zenuwachtig ga maken omdat ik me belachelijk maak. Niet dat de yoga-liefhebbers dat doen, dat bedoel ik. Zie je, ik moet me al weer verantwoorden waarom het voor mij persoonlijk niets is.
Ik heb wel afgezien, ik wil mijn maagklachten niet banaliseren. Tegelijk wil ik ook niet gaan vergelijken, want ik besef maar al te goed dat er veel ergere ziektes zijn. Dan denk ik altijd aan mensen die dagelijks pijn hebben. Dus ik wil niet klagen.
Toch ging ik door de hel, ik heb het niet geteld maar ik moet zo'n 8 keer over de pot gehangen hebben wetende dat er niets in mijn maag zat. De avond voordien weinig gegeten, stress gehad en laat in bed en na 6uurtjes half en half slapen, want ik-ga-de-wekker-toch-wel-horen?... uit bed gestrompeld om twee klanten te schminken om 7u. Ik voelde me niet tip top maar wel ok. Toch had ik hoofdpijn dus even terug in bed. Na een uurtje is dat wel over en kan in mijn drukke dagtaken verder en perfect afwerken, dacht ik. Want oh ja, ik blijf toch altijd streven naar perfectie. Wat doe ik verkeerd of zo af te zien? Misschien teveel hooi op mijn vork? Toch nog niet genoeg geskipt op mijn to do-lijstjes? Dus dan maar naar mijn lichaam geluisterd, 3 uren als een blok geslapen, van de wereld niet geweten. Enkele mails, 2 gemiste oproepen, 6 sms'jes en enkele luchtige whats-app berichten verder.... Overgeven. Ik treed niet in detail. Mijn kop (ik noem het nu even echt mijn hoofd niet meer) wou ik liever even van mijn lichaam zetten. En mijn maag? Branden! Branden als heet vuur. Slapen en overgeven. Huilen.
Ik heb gehuild van de pijn. Mijn mannelijke kant kwam boven, want oh ja, ik ging dood. Ik dacht echt dat het gedaan was met mij. De schrik van mijn leven opgedaan denk ik toen ik 10 jaar was. Misschien moet ik daar ook es over schrijven. Misschien ook niet, want heb er een negatief en naar gevoel bij....
Bon, ik ging dus dood en had helse pijn. Niets hield ik binnen. Enkele afspraken waar ik enorm, maar dan ook enorm naar uit keek, moest ik afzeggen. Dit keer was kiezen écht wel verliezen. Ik moest naar mijn lichaam en verstand luisteren. Mijn hart zei iets anders. Dat heb ik wel vaker voor.
Nu ja, dat hebben we ook weer gehad. Ik weet weer wat het was om een migraine-aanval te hebben, mijn maag overhoop te voelen maar wel elke ander vezel in mijn lichaam gevoeld tot in de puntjes. Want weet je, ik ga je een geheim verklappen. Als ik die gelige vloeistof terug naar buiten kieper, wat op een lege maag ligt te draaien, dan doe ik dat met veel lawaai en met heel mijn lichaam. Sorry, ja ik ging niet in detail treden. Maar je moet weten dat alles nu pijn doet omdat ik vol overgave alles naar buiten gooi. Ik wil dit weekend alleen maar vergeten.
Ik heb al zin in mijn volgende column. Dat klinkt chique hé. Ik vind het stiekem wel leuk. En ik beloof nu al plechtig dat ik het iets luchtiger ga maken qua onderwerp. Ik hoop dat er dan ook iets leuks op mijn pad eerstdaags en dat jou kan vertellen.
