En toen was het weg...

Bij de geboorte was het er nog niet... het kwam pas rond een jaar of 20 denk ik. En het groeide. Hoe ouder ik werd, hoe meer het op mijn zenuwen werkte. Het stond in de weg. Het stoorde me. Bij elke foto keek ik eerst naar 'het'! Ja, een moedervlekje, een bolletje op mijn bolletje (lees: hoofd).
Op het midden van mijn voorhoofd een bolletje! Kinderen spraken er op, ze vroegen wat het was... en ja, dat stoorde me echt. Sommige mensen zeggen: 'Hé, dat is iets dat bij jou hoort, dat is toch niet lelijk?'... tja, voor mij wel.

Ik had in juni enkele moedervlekken (lelijke stoute die weg moesten, maar ze waren gelukkig niet kwaadaardig). Ik liet deze verwijderen bij de plastisch chirurg. Ik zal je de foto's ervan besparen. Maar je moet me gewoon gelijk geven. Zo'n litteken kon ik mezelf toch niet aandoen? Zo vlak in mijn gezicht? Hé, ik ben wel een ijdel mens hé.
Zo sprak ik er met vriendinnen over en Daphné vertelde over Julie en haar bolletje :-) Julie had het laten verwijderen door een dermatoloog die werkt met laser.

Je kent ongetwijfeld de grote konijnen langs de autostrade ter hoogte van Aalter. Daar is het lasercentrum. Welgeteld 10 min (een een pak centen minder) ben ik er binnen geweest. Maar geloof me: het was het zoooo waard! Ik wou geen litteken, dus afspraak bij de chirurg werd geannuleerd! Geen littekens meer! Nu moet het gewoon wat genezen en mijn voorhoofd is lekker vlak!

Bij deze een voor en na net na de behandeling!

Onderaan (foto) is het dus al weg, maar er ligt een laagje zalf op. Dat moet ik nu wel even doen voor een goeie verzorging. Maar het is vlak! Het is weg! En ik ben blij dat het er niet meer is :-)

with style

xoxo

Follow me on Twitter, Facebook , Instagram and Bloglovin. Thank you!