Lieve lieve Nikki #Ode aan jou

Vol lof! Ik kan alleen goeie dingen zeggen over jou. Niet omdat je er nu niet meer bent, maar gewoon omdat ik niets minder goed ken. Je dacht altijd aan de andere, nooit aan jezelf. Je was ook zo trots op je kinderen en je hield zo ontzettend veel van je ventje! You always looked on the bright side of life!
Die roze bril hé :) Jij was de winnaar van mijn give away, omdat JIJ het verdiende! En omdat je een vriendin bent, en omdat je het leven ook echt door een roze bril zag.

Je kon praten als geen ander, je mondje stond niet stil. Ik zal het zelfs missen! :) Hier moet ik een klein beetje om lachen. Diep in mij weet ik dat je dat graag hebt! Weet je waarom? Omdat 2 mei, je lag toen in het ziekenhuis, kwam ik je opzoeken. Iedereen rond je had al zoveel geweend... ze gaven je nog een maand te leven. Toen ik binnen kwam, zag je het nog steeds positief. Je lolde weer over iets en ik moest er om lachen. Was jij blij dat je een lachend gezicht zag! Je wees me na en zei: 'Ah, toch nog eentje die lacht!' Je wil niet weten hoe ik me de avond voordien in slaap had gehuild. Maar dat 'leed' wou ik je besparen. Sindsdien droomde ik enkele keren over je. Ik zag je nog een paar keer bij je thuis. Zelfs dan lolde je nog, ik deed mee, want zo was jij wel. Zo had jij het liefst. Ik kocht nog voor jou een Louboutintje. Elke vrouw moet toch een Louboutin hebben, niet? Het was wel eentje in chocolade!
En je was er nog blij mee ook! En het heeft je gesmaakt. Je stuurde me zelfs nog een berichtje om me te bedanken. Voor alles was je dankbaar. 'Thanks en groetjes Nikki' schreef je dan! Terwijl ik jou moet bedanken. Voor de leuke momenten samen: de ontbijtjes in SHL, de dates bij ons thuis, Nieke die zich amuseerde met Playmobil, ... Je zag dat het goed was, dus je lieve meisje is hier altijd welkom.

Ik kan zoveel van jou leren van je positivisme. Ik hoop dat je me op zwakke momenten bij staat, dat ik dan aan jou denk, aan hoe positief je wel was... ALTIJD!
Zelfs na die rotte prof uit Gent, die je deed stoppen met je medicatie. De trut! Ik ben zo kwaad op haar. Want volgens mij heeft dat jouw ziekte versnelt... Ik moet niet zeuren, want wat helpt het? Je bent er nu niet meer.... En ik wou je nog zoveel zeggen. Wat ik wou zeggen, heb ik geschreven, in een laatste smsje... Ik weet dat ik ook in jouw hartje zat. Je was zelfs blij voor mij, je stuurde me vaak 'veel succes'-berichtjes met mijn nieuwe wending (en je wou zelf zo graag en veel werken). Je steunde me met deze blog (like and share, dus je verdient je eigen postje wel! Of niet? Je wil die aandacht niet, dat weet ik wel. Maar potverdikke, je verdient ze wel zeker?! En met secretaressedag leg ik elk jaar een extra bloemetje bij je klaar, dat heb ik je beloofd! :)

Nikki, je bent de sterkste en meest moedige vrouw die ik ken. Je hebt gevochten en gestreden, maar die rotziekte heeft je helaas klein gekregen. Je lijdensweg is voorbij nu... ik ga je ontzettend hard missen!
Uit dankbaarheid voor je vriendschap zorgen we voor je gezin, ze zijn altijd welkom en ik zal op mijn manier voor hen zorgen. Kijk er maar op toe, we zorgen dat ze terug gelukkig worden. Zoals jij dat wou.

Ik zal je missen... Het ga je goed...

veel liefs, met heel mijn hart,
xoxo
Jemke

met je pittige kopje #en het stond je nog ook! En dan de lach op jouw gezicht vergeet ik nooit meer!